Week 9 - Laatste loodjes

Ja, ze wegen zeker het zwaarst! Terug in Sydney bij Sa's moeder, heeft ze vrij snel door dat ik er geen zin in heb om terug te gaan. Toen ik hier aankwam, de eerste dag, was ik zo vrolijk en praatte ik veel, nu ben ik stilletjes... Wat is er aan de hand?

Ik probeer me op andere dingen te concentreren en voor 2 uurtjes vergeet ik even dat ik al weg ga: we gaan eten in Quay! Voor degenen die er nog nooit van hebben gehoord, wat bijna niet mogelijk is aangezien ik volgens mij iedereen er over heb verteld, Quay is één van de beste restaurants van Sydney c.q. Australië c.q. de wereld. Nee, het is niet goedkoop, maar wat hebben we heerlijk gegeten! Dat vertel ik allemaal thuis wel voor wie het wil weten, maar ik ga wel iets over de bediening vertellen. Uiteraard werden onze stoelen aangeschoven en werd er netjes een servet op onze schoot gelegd. Dan wordt er gevraagd wat we willen drinken, niet voor bij het eten, maar als aperitief. Bij elke gang komen ze langs met een mandje met brood en of we nog een sneetje willen? Waarbij de boter en het zout weer wordt vervangen. Onze glazen met water kunnen we amper uit drinken, of ze worden alweer bijgevuld (echt waar, ze hebben het al door als je nog maar twee slokken hebt gedronken!). Met mijn geluk lag er een cruiseschip precies voor ons restaurant, wat het uitzicht op de haven belemmerde. Maar na ons aperitief, met amuse,vertrok het schip. Aangezien ik ongeveer met de rug naar het raam zat, heb ik met Adam van plek verwisseld. Er ontgaat de bediening hier niets, want even later komt iemand ons bestek verwisselen... Wat wij zelf natuurlijk al hadden gedaan, misschien had dat niet gemogen? Hoe dan ook, ook de bediening in de keuken was op de hoogte gebracht, want nee, ze komen niet met de borden aan tafel met de vraag wie wat besteld heeft, maar het wordt direct bij de juiste persoon neergezet. Bij elk gerecht wordt er vertelt wat het is en sommige gerechten worden aan de tafel afgemaakt. Voordat het toetje komt, of om correct te zijn: het dessert, komt er nog iemand langs om onze tafel schoon te maken met een roller. Jullie begrijpen het denk ik wel, we voelden ons heel speciaal! Verwend. Behandeld als royalties.

Goed, één tip van de sluier dan over het eten, alhoewel de meesten van jullie dit ook al weten, ja, ik heb voor de Snow Egg gekozen, met bijpassende dessertwijn, en ja, hij was heerlijk!!

Laatste dag nog een keer Sydney ingegaan, speciaal voor jou Perdita, want ik heb je fudge! Ik hoop dat je er op voorbereid bent ;)

Laatste uurtjes nu hier op het vliegveld voordat het er definitief op zit. Na 11 vluchten, 27.077 kilometer vliegen en +2.000 km rijden, zijn de laatste 2 vluchten en 17.221 km in aantocht, wat het totaal brengt op 13 vluchten, 44.297 km en 60 uur vliegen. 

Een laatste verzoek voordat ik weer thuiskom: zoals ik in mijn eerste blog al aangaf,  is het hier de gewoonte om elkaar te begroeten met een knuffel en één kus, een gewoonte die ik me heel graag eigen heb gemaakt en die we in Nederland ook maar moeten introduceren. Dus, alsjeblieft, geen drie zoenen meer, maar een dikke knuffel! ;)

Zie jullie allemaal snel weer!