Overweldigend

Een ander woord is er niet voor. We worden met de bus opgehaald voor de eerste congresdag en aangekomen bij het stadion krijgen we een soort v.i.p. gevoel als we via de catacomben het stadion worden ingeleid. Vanaf het grasveld zien we de neon aankondigingen waarop iedereen wordt welkom geheten, maar speciaal de delegates. Het is ongelooflijk hoe enthousiast iedereen is over de delegates die er zijn en dan met name degenenen uit Europa, omdat ze normaal gesproken alleen vanuit Amerika en Azië worden uitgenodigd. We worden overspoeld met cadeaus, klein en groot. De score is 23 koala's (je weet wel, van die kleine soort knijpers) 15 pennen en 13 potloden, ontelbare chocolaatjes en een hoop zakjes met vegemite en dat is alleen nog maar van mij. Voor degenen die nog nooit van vegemite hebben gehoord, je mist niets. Voor wie er wel van heeft gehoord maar nog nooit geprobeerd, niet aan beginnen! Zij klagen over onze salmiak? Vegemite is net een blok maggi voor de soep, maar ik zou zelfs daar de voorkeur aan geven. Maar we krijgen ook een hoop andere cadeaus, zo krijgen mijn ouders op de eerste dag allebei een sjaal (ja, die konden we de eerste dag goed gebruiken, want het was koud in het stadion. Had ik al gezegd dat Melbourne bekend staat om zijn 4 seizoenen op één dag? Het blijkt zelfs dat in de winkels in de omgeving 's middags geen deken meer te krijgen was, omdat wij ze massaal hebben gekocht! Jazeker, we zijn een boost voor de economie geweest ;)). Er zijn geweldige buttons uitgedeeld, waarvan we er een paar hebben weten te bemachtigen. Of misschien beter gezegd, ik heb erom gebedeld :P. 

Het programma hoef ik jullie niets over te vertellen, maar wat hebben we genoten van de lezingen van broeder Jackson en broeder Lett! De humor, opmerkingen, onderling was erg leuk.

We hadden op ons congres 695 dopelingen, waarvan (zoals broeder Lett heel trots zei) 398 vrouwen... Jazeker, wij zijn een groot leger! Op alle congressen samen, Australie en Nieuw-Zeeland, waren er 986 dopelingen. Net geen 1.000 maar toch een mooi aantal. Op zondag wisten we een aantal bezoekers van 70.059 te bereiken, wat betekent dat we ons doel hebben bereikt. Meer bezoekers dan dat U2 en de paus hebben weten te behalen! En dat is maar goed ook, want de beheerders van het stadion hadden verzocht het record van de paus te breken en wij hebben gezegd dat we ze niet zouden teleurstellen...

Na afloop van de congressen werden we door de bussen weer teruggebracht naar ons hotel. Op vrijdag was het zo druk in het verkeer, dat de bus een half uur na de afgesproken tijd nog niet was op komen dagen, dus hebben we de tram genomen, maar de andere twee dagen waren ze keurig op tijd en alles was perfect verzorgd door de vrijwilligers. Niet alleen dit onderdeel, maar elk onderdeel van het congres en de congresweek was tot in de puntjes verzorgd. Een informatiepunt in het hotel gedurende de hele week waar zelfs jonge meiden veel meehielpen, lunches gedurende de tours, op elke plek waar we kwamen stonden broeders en zusters ons op te wachten van de plaatselijke gemeenten. Een broeder op elke hoek van de trap n het stadion om alles in de gaten te houden en als je in de hal ook maar een seconde om je heen keek, stond er al iemand naast je om te vragen of ze je konden helpen. Als je in het stadion rondkeek, zag je overal mensen met gele lichtgevende vesten, dit waren degenen die taken hadden in het stadion en aan wie je akkes kon vragen. Ze stonden allemaal met elkaar in contact en ze hadden allemaal telefoons met de laatste gegevens zoals waar de bus je precies kwam ophalen. Ze hadden 2.500 vrijwilligers verwacht, maar het zijn er 5.000 geworden!

We zijn verschrikkelijk verwend, met één voorbeeld warm eten in de pauzes van het congres waar velen jaloers op waren, vooral vrijdag. Onze hosts in het hotel zijn echte vrienden geworden en het afscheid was daarom emotioneel.

O ja, nog één dingetje: de maandag na het congres zijn we nog naar een dierentuin geweest waar we weer werden opgewacht door broeders en zusters. Een schitterend aangelegd park met alle inheemse dieren, maar het beste van al: een koala met haar jong, of zoals ze dat hier zeggen haar Joey! Geweldig om te zien, ontroerend. Ik had daar de hele dag wel kunnen blijven staan kijken!