Warm

Uluru, van een afstand slechts een grote rode monoliet, van dichtbij een enorme rots met inkepingen, rotstekeningen, gaten en veel groen eromheen. Een rots die aan het roesten is. 

Het is boven de 30 graden, dus we beginnen al bijna direct nadat we de bus uitstappen te drinken. We krijgen zoveel uitleg, dat ik het niet allemaal kan onthouden, maar waar het op neerkomt is dat de rots aan het roesten is en van dichtbij is dit duidelijk zichtbaar. Jullie zullen dit op de foto's ook kunnen zien, het duidelijke onderscheid tussen de buitenkant van de rots en de binnenkant, die door de wind is opengeslagen. Zo krijgen we bij een van deze opengeslagen gedeelten te horen dat dit vroeger als concertzaal werd gebruikt en bij een andere dat het als keuken diende, waar je nog kan zien waar ze hun kruiden fijn maalden. Ook zijn op deze plekken rotstekeningen te zien waarbij onze gids van te voren een aantal symbolen heeft uitgelegd, zodat wij onze eigen fantasie er op los kunnen laten wat er staat afgebeeld. Langs de rots, half door het groen(en de schaduw!) komen we bij een bord "no swimming". Nee, het is niet voor de grap geplaatst, maar wanneer het regent (ja, het regent er echt wel eens, alleen weet niemand ooit wanneer, dat is niet te voorspellen) dan vormt zich hier een klein soort vijver. Dat het er inderdaad wel regent, is terug te zien in de lijnen die langs de rots naar beneden lopen en op deze plek is het zelfs een brede zwarte strook. Wanneer we terug willen lopen naar de bus, komen we langs een hagedis/leguaan in een boom (jullie mogen zelf de naam bepalen aan de hand van de foto!). Als we iets leren tijdens onze trip, is het wel dat we goed om ons heen moeten kijken, want de dieren zitten overal. Al zien wij hen niet, zij ons zeker wel!

Zo gaan we weer verder met de bus naar de andere kant van de rots, waar we de "bewijzen" te zien krijgen voor het verhaal van Kuniya. Vanaf hier gaan we naar onze uitkijk voor de zonsondergang. Het is er een enorme drukte, er worden zelfs snacks uitgedeeld en champagne, bij sommige groepen, maar wij lopen een klein stukje door waar wij uiteindelijk maar met twee groepen zijn om de zonsondergang te bekijken. We zijn allemaal moe (had ik al verteld dat de bus ons 's ochtends om 6.10 kwam ophalen?) en het feit dat het bewolkt is, waardoor de zonsondergang niet zo spectaculiar is als zou moeten, maakt ons humeur er niet beter op. Desondanks kunnen we een aantal mooie foto's maken en wijst onze gids ons nog op een kleine gekko, die net met zijn kop uit de bovenkant van een paal komt. Waarschijnlijk kwam hij even inspecteren wie zijn rust verstoorden. 

Als de zon onder is en wij eindelijk naar onze camping gaan, vertelt onze gids ons dat een paar kunnen helpen met het eten bereiden en de anderen mogen douchen als ze dat willen. Hij geeft daarbij een uitleg waarom we niet 's ochtends kunnen/mogen douchen, maar dat is overbodig, want we snakken al uren naar een douche!

Slapen onder de sterren is een hele ervaring. Gelet op de bewolking, voelde ik de bui al aankomen... We kregen onze slaapzakken en de verzekering dat deze zo waren gemaakt dat we het 's nachts niet koud zouden krijgen. En als het ging regenen? Dan konden we de flap aan ons hoofdeinde gewoon over ons heen trekken. Helaas geen sterrenhemel dus, waar ik me zo op had verheugd. Het meisje dat naast mij lag en ik besloten dat we iets te dicht bij het kampvuur lagen met onze hoofden, alleen zij had geen zin haar slaapzak weer uit te gaan, maar daar had ze een oplossing voor. Ze riep gewoon een van de mannen, die gelijk kwam en ons allebei een meter achteruit trok.

Tegen de tijd dat ik bijna sliep, bleken we onze flap nodig te hebben. Niet dat het echt regende, maar genoeg om je wakker te maken en uit de slaap te houden. Dat werd een grote hilariteit in het inmiddels stille kamp. Op het moment dat ik de flap over mij heen trok, riep iemand nog dat we ervoor moesten zorgen het zand eerst van de flap af te halen... Kuch.