Week 1 - Sydney

30-9 / 01-10

Dinsdagmorgen ben ik meegegaan in de velddienst. De brievenbussen hier zijn zo klein dat je er niet eens een hand tussen zou krijgen, tenzij je je duim niet meerekent. De post hier zal wel allemaal dubbelgevouwen binnenkomen.. O ja, en ze hadden een hoop lol dat ik onderweg een foto maakte van twee hagedissen.. Tja, voor hun blijkbaar heel normaal, maar voor mij natuurlijk niet. Na tijd zijn we koffie gaan drinken bij Arlington beach en ik heb zelfs al mijn eerste delegate cadeau binnen!

's Middags heb ik weer de trein naar het centrum genomen en ben door de parken gaan lopen. Net als de dag ervoor is het er gezellig druk met veel mensen die op het gras liggen/zitten. Ze hadden er een foto expositie met best mooie foto's, ik zal er een van op de site zetten. Ook heb ik het levensgrote schaakbord gevonden waar af en aan wordt gespeeld, met aardig wat toeschouwers. Het is hier inderdaad allemaal, zoals bekend, "layd back". Er lopen hier aardig wat zwart/witte vogels rond, voor mij onbekend dus ik probeer er een leuke foto van te maken. Als ik thuiskom krijg ik te horen dat het een Ibis is en dat ze het een vervelend, vies dier vinden.. Ahum. 

Even later neem ik de ferry naar Darling Harbor, dit zou een geweldige haven moeten zijn. Op zich vond ik het niet heel interessant, de prijzen voor eten en ijs zijn belachelijk, maar ze hebben een geweldige plek gecreerd voor kinderen met klimtouwen, soort betonvormige obstatakels waar ze op kunnen klauteren en vanaf kunnen glijden, waterfonteinen en een waterspeelplaats, waardoor zelfs de kleinsten hier heerlijk verkoeling kunnen vinden. Heel gezellig! O ja, Perdita, ze hebben hier grote brokken met fudge in alle smaken en combinaties! Ik kan je verklappen dat de chocolade met tia maria heerlijk is!

Op woensdag ben ik met een van de meiden naar de haven gegaan, samen met twee anderen en vier kids op sleeptouw. Nou ja, vijf dan als je mij meerekent. We zijn via een andere kant door het park gegaan, via de botanische tuinen, erg mooi, en zo naar het uitkijkpunt over het Opera gebouw en de Sydney bridge. Er werden op dat moment foto's gemaakt van een Aziatisch bruidspaar en de kinderen werden uitgenodigd voor op de foto, bij het bruidspaar op schoot! De kinderen hadden de tijd van hun leven die dag, wij waren uitgeput.

29-09-14

"Good morning, darling, how are you?"

Je herkent ze al van ver in hun felgekleurde shirts, iedereen aansprekend om iets te promoten. Misschien kwam het door mijn accent dat ze gelijk door had dat ik geen local was, maar ze drong niet aan en liet me gelijk doorlopen. 

In Australië rijden ze niet alleen links, ze lopen ook links, wijken uit naar links en als je niet de linker roltrap neemt, kom je niet ver. O ja, en niet links maar rechts kijken bij het oversteken. Het is nog even wennen. Ik heb de trein genomen naar het begin van het centrum van Sydney om naar de haven te lopen. Uiteraard ben ik eerst de verkeerde kant opgegaan, maar gelukkig had ik dat al vrij snel door. Het voordeel in Sydney en eigenlijk de meeste steden hier, is dat de straten zijn opgebouwd uit rasters waardoor het praktisch onmogelijk is te verdwalen. Voor een land zonder historie, zoals ze zelf zeggen, kent het toch veel mooie "oude" gebouwen.

Op bijna elke hoek kom ik een zwerver tegen, allemaal hun hand op houdend, op één na die in plaats daarvan zijn hond uitgebreid zit te borstelen, welke hiervoor ook braaf op zijn rug gaat liggen met de poten omhoog. Er zijn een paar ondergrondse eetgelegenheden met een variëteit aan takeaways en bij sommige kan je ook gewoon rustig aan de bar zitten, een koffie drinken en de krant kezen. Onderweg kom ik langs Angel place, een doorgang naar een andere straat waar allemaal lege vogelkooien zijn opgehangen. Heel apart maar geen idee waar het voor dient. Jullie mogen zelf beoordelen wat jullie er van vinden ;).

Uiteindelijk kom ik bij een soort van park, wat eigenlijk meer een groot grasveld met bomen en planten is, waar iedereen op ligt te zonnen of juist de schaduw opzoekt. Dit is de hoek van de Sydney Harbor en ja hoor, als ik opkijk zie ik hem: de Sydney Opera! Ik loop de haven rond richting het gebouw en loop langs de algemeen bekende straatmuziekanten. En nee, ik bedoel niet de gitaristen of accordeonisten maar, jawel, de didgereedoos! Ze hebben hun muziek wat moderner gemaakt, met bassen en ritme, maar ik weet niet of ik het nou een verbetering vind. Apart, dat is het zeker. Als ik halverwege het operagebouw ben, zie ik het andere icoon: de Harbor Bridge. Van beide bouwwerken kan ik niet zeggen dat ze bijzonder mooi zijn, maar absoluut indrukwekkend! 

Ik word nog een keer aangesproken door een jongen. Nee, ik kom niet van hier, ik kom uit Nederland. Dat dacht hij al wel aan het accent te horen... Toch jammer, maar hiermee is wel gelijk mijn vraag van eerder die dag beantwoord. Dan is het tijd om de ferry naar Manly te nemen (voor wie wil weten waar dat ligt ten opzichte van de haven, dat kun je beter opzoeken, uitleggen maakt het alleen maar gecompliceerder). Vanaf de ferry heb je een prachtig uitzicht over alles om de haven heen, voordat je naar open zee gaat. Aan de ene kant van Manly heb je een paar kleine strandjes, baaitjes, en aan de andere kant heb je een uitgestrekt strand aan de open zee. De terugweg was nog het mooiste, als je terug de bocht omgaat richting de haven. Iedereen staat paraat, vooral nu de zon al iets ondergaat, om de beste foto's te maken van Harbor Bridge en het Opera gebouw samen. Jammer dat we niet net een paar minuten later waren voor een echte zonsondergang, maar het was evengoed heel mooi om te zien.

Helaas kan ik de foto's van mijn camera niet overzetten op mijn tablet, omdat ik de verkeerde sd-card heb gebruikt (maak je geen zorgen, ik heb hem gelijk omgewisseld) dus die zullen nog even moeten wachten, maag gelukkig heb ik er nog een paar op mijn telefoon en ik zal ze zo snel mogelijk online zetten!

28-09-14

Smile at the camera

Na een lange vlucht met weinig slaap zit de eerste de dag er alweer op. Voor wie naar Border Security kijkt en denkt "O jee, als dat maar goed gaat",  want, ja, ik had voedsel mee, die kan ik geruststellen. Het begon bij de douane, waar ik mijn formulier met informatie opnieuw moest invullen omdat ik het niet met een zwarte pen had gedaan. Je hebt koek mee? Dat is geen probleem, loop maar door. Daarna werd ik staande gehouden door iemand die mijn papieren nog een keer wilde zien en nee, meneer, ik heb geen tulpen uit Nederland mee, wel houten klompen... oeps! Ik bedoel, pantoffel klompen! Dan is het goed en ik mag gelukkig door. Mijn koffer is er al en ik zie een bord voor de uitgang, dat kan niet kloppen dus ik loop de andere kant op. Ook hier hetzelfe bord en ik ga er toch maar door, aan deze kant zie ik in ieder geval een paar controles worden uitgevoerd. Voor ik daar kom wil opnieuw iemand mijn papieren zien, ik mag via pad 8 en voor ik het weet stap ik de vertrekhal in. Ik kijk nog een keer om en loop snel door. Dat was het? Ja, echt!

Ik heb geen idee waar ze die beelden opnemen voor Border Security, maar het stelde niets voor. Dus voor wie daardoor angst is aangejaagd (pap, mam), het is een fluitje van een cent!

Vandaag van het ene slaapadres naar de andere en ik zit nu bij een paar hele lieve zusjes in huis, die mij hebben meegenomen om pizza te halen en deze bij het strand op te eten. Helaas was de zon al onder, dus dat houd ik nog te goed. Morgen neem ik de trein naar het centrum en ga op mijn gemak Sydney bekijken (als ik het volhoud, want het wordt 30 graden!).

Wat het leukste aan de Australiers is tot nu toe? Ze doen niet aan drie zoenen maar aan hugs! Zo leer je elkaar hier kennen, geweldig.

Voor wat betreft de jetlag... wat is dat? Ik weet dat het in Nederland nog maar drie uur 's middags is, maar voor mij is het elf uur 's avonds, ik ga lekker slapen ;)